Hoe lang wil je leven? Het is geen ‘latest news breaker’, maar voor de meesten die ik spreek toch nieuws wat Susan Ozanne in 2004 in het vooraanstaande wetenschapsblad Nature publiceerde. Zij deed een eenvoudig voedingsexperiment met muizen. Uit dit experiment bleek dat muizen, die voor de geboorte waren blootgesteld aan een eiwittekort, in plaats van gemiddeld twee jaar maar een kleine anderhalf jaar leefden. Ze leefden dus 30% korter Een leven lang verder vet- en suikerrijk voedsel eten (lekker maar dikmakend) bekortte het leven met nog geen twee maanden. Gek genoeg leidde een eiwitbeperking (alleen) tijdens de borstvoeding tot een leven dat ruim drie maanden langer duurde en waarop het eten van dikmakende voeding nauwelijks invloed had (zie figuur). Mensen zijn natuurlijk geen muizen en je kunt dan ook niet zeggen dat eiwitarme borstvoeding de levensduur met 10 jaar verlengt, terwijl eiwitarme voeding voor de geboorte de levensduur met 20 jaar bekort. Dat zou namelijk een doorrekening van deze resultaten naar de mens opleveren. Maar het geeft wel aan dat voeding tijdens de zwangerschap en de borstvoeding belangrijke effecten kan hebben op het latere leven van het kind. In de baarmoeder wordt door de omstandigheden bepaald hoe actief allerlei erfdragers (genen) zijn in het latere leven. Op die manier kan de stofwisseling - de manier waarop we met ons voedsel omgaan - nog in het begin van het leven worden aangepast aan de te verwachten omstandigheden later. We noemen dit aanpassen van de werking van de genen epigenetica. Wanneer de omstandigheden slecht zijn, wordt de stofwisseling heel zuinig en kan een mens met minder voedsel toe. Hij kan dan nog wel nageslacht voortbrengen, maar moet dat wel bekopen met een (gemiddeld) wat korter leven. Dat weten we niet alleen van deze muizenstudie, maar van heel veel studies bij mensen. In ‘Eten voor je kind’ gaan we hier dieper op in. Wil je meer weten over het onderzoek klik dan op het vooruit icoon